कविता:- बगेको मन

आज राति
मेरा धेरै आशु बगे
आशु सगै
मेरो हासो खुशी बग्यो |

बिहान नारायणी
स्वाँ.......गरेर सुसाउदा
म झस्किएर ब्युझिए ,
अनि खोज्न थाले
त्यै नारायणी जस्तै
बगेको मन |

आशु पनि
धेरै बगेपछि
सुकेर बादल
बन्दो रहेछ |

म झिनो आशामा छु ,
भरे त्यो कालो बादल
बर्षात बनि झरेपछि
आउने भेलले,
बगेको मन
फर्की दिई हाल्छ्की.?
तर भर भने छैन
किनकि
हिजो आस्ति पनि
यस्तै भएको थियो |

त्यसैले
आहिले म ,
शब्दहरुको
किनारै किनार
दौडी रहेछु
कतै शब्दहरुको भेलले
बगेको मन लाई
किनार लगाई दिई पो हाल्छ्की ...??