खबरदार

संघियताको नाराले देश टुक्राउन पाईदैन !
हामी सबै नेपाली जातिए प्रान्त चाहिदै !!
अनेक जाति अनेक भाषा आफ्नो आफ्नै भेष छ !
अनेकतामा एकता सिङ्गो नेपाल देश छ !!
..................................
त्यसैले खबरदार ,,,,
यसलाई बिगार्न नखोज ...............

म

हिजो सम्म
म एक आम सर्ब साधारण नेपाली ,
सुन्दर अनि सिङ्गो नेपालको स्वभिमानी नेपली,
तर आज मेरो परिचय फेरिएको छ,
मेरो स्वभिमान गुमेको छ ,
मेरो स्वतन्त्रता खोसिएको छ ,
किनकि ,
मलाई नेपालको उत्तर आधुनिक
सभ्यता तर्फ धकेलिएको छ,
जहाँ आज भन्दा झन्डै ३०० वर्ष पुराना
मेरा पुर्खा हरु
जस्तै
म कुनै राज्यको रजौटा भएको छु ..................

कविता तिमि अब बोल्नु पर्छ

कविता तिमि अब बोल्नु पर्छ
किरातमा होईन ,
मगरात होईन |
कोचिलामा होईन ,
नेवामा होईन |
तिमि बोल्नु पर्छ
हिमाल देखि
पहाड तराई सम्म |
तिमि बोल्नु पर्छ,
मेची देखि
गण्डकी कर्णाली हुदै
माहाकाली सम्म |
तिमि बोल्नु पर्छ
हरेक गाउ गाउहरुमा
हरेक बस्तीहरुमा
हरेक जति , धर्म अनि भेष हरुमा
तिमि आब बोल्नु पर्छ
हरेक नेपाली मन मनमा
हरेक नेपालीको तन तनमा
राष्ट्रियताको लागि ,
अखण्डता को लागि ,
स्वाधिनताको लागि
स्वतन्त्रता को लागि
एउटै आवाज भनेर
सिङ्गो नेपाल भनेर
हो साच्चै बोल्नु पर्छ कविता
सुतेकालाई उठाएर ,
उठेकालाई बसाएर ,
सम्पूर्ण नेपालीलाई
एउटै सिङ्गो मालामा उन्नु पर्छ
जाति धर्म अनि
क्षेत्रीयतामा फुटायर होइन .
जुटाएर
सबै नेपालीलाई
सिङ्गो नेपाल बुन्नु पर्छ
हो कविता तिमि बोल्नु पर्छ
साच्चै बोल्नु पर्छ
राष्ट्रियताको लागि ,
अखण्डता को लागि ,
स्वाधिनताको लागि
स्वतन्त्रता को लागि
एउटै आवाज भनेर
सिङ्गो नेपाल भनेर .........

मेरो परिचय

मेरो परिचय

आज म ,
आफ्नै घर भित्र
आफ्नै परिचय खोजिरहेछु |
थाहा छैन
कहाँ छु म आज
तमुवान मा छु कि
खुम्बुवान मा ?
मगरात मा छु कि
किरात मा ?
नेवाः मा छु कि
कोचिला मा ?
ताम्सालिङ मा छु कि
खै के मा छु के मा म ?
खै कहाँ छ मेरो देश ?
हिजो सम्म त म,
बुद्द अनि सगरमाथाको
कुम्लो बोकेर ,
बिरानो शहरमा
छाती फुकायर हिड्ने गर्थे ,
कसैले मेरो परिचय माग्यो भने
म त्यहि बुद्द अनि सगरमाथाको
कुम्लो फुकायर दिने गर्थे,
तर आज म ,
आफ्नै शहरमा बिरानो भएछु ,
सिमा वारी हुदा हुदै
सिमा पारी पो पुगिसकेछु ,
आफ्नै नेपाल आमाको काखमा
म सौताने छोरा पो भएछु |
आज म खोजिरहेछु
मेरो देश ,
मेरो सुन्दर देश
मेरो सिङ्गो देश
अनि त्यही देश संग गासिएको
मेरो परिचय |

गजल

मात्रा नमिले पछि अमृत पनि जहर हुदो रैछ !
उझाड पखेरा पनि झिलिमिली शहर हुदो रैछ !!

बिश्वास गरि जिन्दगीमा खहरेको भर पर्दा ,
अर्थहिन जिबन,पानी बिनाको नहर हुदो रैछ !
उझाड पखेरा पनि झिलिमिली शहर हुदो रैछ !!

बाटो आफ्नै नचिनेर चौबाटो मै हरायासी,
चौतारीमा सुस्ताउन, पनि रहर हुदो रैछ !
उझाड पखेरा पनि झिलिमिली शहर हुदो रैछ !!

बलेकै आगो सबैको रोजाई भए पछि,
गल्ती बिना पनि, सजायको ठहर हुदो रैछ !
उझाड पखेरा पनि झिलिमिली शहर हुदो रैछ !!


मात्रा नमिले पछि अमृत पनि जहर हुदो रैछ !
उझाड पखेरा पनि झिलिमिली शहर हुदो रैछ !!

संघीय नेपाल र फरक मत

नया नेपालमा नया संबिधान बनाउन नेपालका प्रमुख दलहरुको राज्य पुनःसंरचनासम्बन्धी अवधारणा देख्दा मलाई राष्ट्र निर्माता अनि नेपालको राष्ट्रिय बिभुति मानिएका श्री ५ पृथ्बी नारायण शाह प्रति धिक्कार लगेर आयो | अनि भन्न मन लग्यो तिमीले कमसे कम त्यति बेलाका बाईसे , चौबिसे राज्यहरु एकीकरण नगरेको भए आहिलेका हाम्रा नेता हरुले नया संबिधानमा कति राज्य बनउने बनेर बहस गर्नु पर्ने थिएन, न त माओबादीले यसैका लागि भनेर बिसौ हजार नेपाली सोझा जनता को नरबली चढाउनु पर्थ्यो नेपाली माटोलाई | पृथ्बी तिमीले गल्ति गरेछौ नेपाल एकीकरण गरेर किनकि तिमीले नेपालको स-साना राज्य , रजौटा हरुलाई मिलाएर सिङ्गो नेपाल बनायौ तर आज तिम्रै सन्तति हरु त्यो सिङ्गो नेपाल नेपाललाई टुक्राउन लागि परेका छन् | ब्यर्थ भयो बिर बलभद्र , अमर सिंग तिम्रो बहादुरिता , खेर गयो भक्ति थापा .बहादुर शाह तिमीले जितेका लडाई हरु | यी त सबै ईतिहासका कुरा भए | मैले स्कूल पढ्दा पढेको यी ईतिहासहरु झुठा भए | मलाई आहिलेका हाम्रा नेताहरुलाई भन्न मन लग्यो हिजो मैले पढेको ईतिहास गल्ति रहेछ , यस्तो गलत शिक्षा अबका नया नेपालका नया पिढी लाई नापढ़ाईयोस |नया संबिधान सग सगै नेपालको ईतिहास पनि सच्चईयोस |

यी त भए ईतिहासका कुरा अब वर्तमान तिर लागौ | विश्व मानचित्रमा विकासको हिसाबले खोज्ने हो भने आगाडीबाट होईन पछाडीबाट खोज्नु पर्छ नेपाललाई | नेपालले बार्षिक बजेट बनाउदा अरु सग मागेर ल्याउने आनुदान अनि भिखले ठुलै अंश ओगटेको हुन्छ आझै भनौ बिदेशी सहयोग बिना यहाँ केही हुदैन | अहिले एउटा नेपाल चलाउन त यो हालत छ पछि यिनले आहिले बनाउन लागेको १५ , २० नेपालको हालत के होला आफै आनुमन गर्नुस | नेपालका पार्टीहरुले के आधारमा संघियताको नाराले समाजमा बिखन्डनको बिउ रोपेर जातीय , क्षेत्रीय आधारमा नेपाल टुक्राउन खोजे ? एउटा राज्य चल्न उसले आफ्नो आय ले आफै चल्न अनि चलाउन सक्नुपर्छ | के त्यो सबै मा सम्भव छ ? नेपाल कृषि प्रधान देश भानिए खाध्धन्न मा आफु आत्म निर्भर छैन | पश्चिममा बर्षेनी खाद्या सङ्कट पर्छ | बर्ष भरिको उब्ब्जईले ३ महिना खान पुग्दैन , संयुक्त राष्ट्र संघले कामका लागि खाध्धन्न भन्ने कार्यक्रम नाचालाउनि हो भने उत्तर पश्चिमका सबै जिल्लामा ८ ., ९ महिना सम्म भोकमरी चल्छ | यो त एउटा उदाहरण मात्र हो अनि यस्तो राज्यले को सग ?,कति समय सम्म ? , कति मागेर राज्य चलाउने ? संघियताको कुरा गर्दा एउटा काठमान्डु मात्रै हेरेर हुदैन | मैले संघियताको बिरोध गर्न खोजेको होइन मात्र अहिले नै नेपाल संघियतामा जाने बेला भयको छैन भन्न खोजेको हो | कमसे कम एउटा सिंगो नेपाल त पहिला सबै कुरामा आत्म निर्भर बनाउ अनि गरौला संघिता को बहस | एउटा माग्ने नेपाल माथि १५ . २० ओटा थाङ्गने नेपाल नथपियोस् | नेपाल बर्बाद हुनबाट बचईयोस भन्न खोजेको हु .|

बिनोद ढकाल

गजल - मेरो मनमा

मेरो मनमा उनकै मात्रै यादहरु गडीराछ !
यी आखाले सधै उनकै तस्बिरहरु पडीराछ !!
समाल्न नसकेर उनले दिएका मायाहरू ,
चौबाटोमै मन मेरो आज यसै लडीराछ !
यी आखाले सधै उनकै तस्बिरहरु पडीराछ !!

दुई मुटुलाई चिरापार्न झिर कसैले रोपे पछी ,
एक अर्कालाई नबुझेर घाऊ तेसै सडीराछ !
यी आखाले सधै उनकै तस्बिरहरु पडीराछ !!

चिसो चिसो बतासमा हिउ सगै खेल्दै होलिन ,
कठान्ग्रिदा उनका हात माया झनै बडीराछ !
यी आखाले सधै उनकै तस्बिरहरु पडीराछ !!

उनी यसै रिसायर नबोलेको धेरै भयो ,
मलाई भने उनकै यादले नशा यसै चडीराछ !
यी आखाले सधै उनकै तस्बिरहरु पडीराछ !!

मेरो मनमा उनकै मात्रै यादहरु गडीराछ !
यी आखाले सधै उनकै तस्बिरहरु पडीराछ !!

जिन्दगी

आखिर के रैछ जिन्दगी ?
जुन सुन्यबाट शुरु
सुन्यमा नै सकिने
सुन्य नै रैछ जिन्दगी |

आफ्नो सोचे सबै आफ्नै जिन्दगी !
पराई सोचे पराई जिन्दगी !!

नजिक सोचे सबै नजिक ,
टाढा सोचे सबै टाढा ,
बास्तबमा मान्छेको सोच नै रैछ जिन्दगी !!
सकारात्मक सोच सकारात्मक जिन्दगी |
नकारात्मक सोच नकारात्मक जिन्दगी |
जिन्दगी त एउटा नाम नै हो - भोगाई अनि अनुभवको |
जिन्दगी त एउटा काम नै हो - सनतुष्टिका लागि गरिने प्रयत्नको |
भोगाई र आनुभव सगाल्छ जिन्दगी !
सुख र दुख अगाल्छ जिन्दगी !!
माया गरे सबै लाई ,
पत्थर पनि पगाल्छ जिन्दगी !!!
कहिले काडा सग फुल्छ जिन्दगी !
कहिले आफै सग भुल्छ जिन्दगी !!
नचिनेर बटा हरु ,
कहिले हावा सग डुल्छ जिन्दगी !!!
जित्ने को लागि जित जिन्दगी !
हार्ने को लागि शित जिन्दगी !!
समय चक्र सगै घुम्ने ,
प्रकृति को रित जिन्दगी !!!
गाउन जाने गित जिन्दगी !
लाउन जाने प्रित जिन्दगी !!
केहि गर्न नसक्ने लाई,
खान मात्रै जान्ने मृत जिन्दगी !!!
आखिर के रैछ जिन्दगी ?
जुन सुन्यबाट शुरु
सुन्यमा नै सकिने
सुन्य नै रैछ जिन्दगी |

मेरो हाल

बजारमा पसलेले सजायर राखेको
प्लास्टिकको फुल जस्तो ,
न कुनै जीवन छ ,
न कुनै सुगन्ध ,
केवल आखाको आकर्षण मात्रै
यस्तै छ हजुर परदेशी जीवन |

इट्टाको डङ्गुर भित्र
हरायको मान्छे म ,
मेरा लागि विदेश ,
पहिला रहर ,
आहिले कहर ,
गगन चुम्मी महलका शहर
निल्नु न ओकल्नु
घाटीको जहर .......|

हिडदा हिड्दै चौबाटो मै हराउछु,
कहिले कही झस्केर कराउछु ,
सबै चिज छ ,
तैपनि ,
केही नभए जस्तो ,
यो जीवन कस्तो कस्तो ??
आज आफैलाई लागि रहेछ किन सस्तो |

म दुनिया खोज्छु ,
दुनिया मलाई,
आफु भने आफै सग हराइरहेको छु ,
प्राप्ति र अप्राप्तिको बीचमा ,
मान्छे नै मान्छेको भीडमा.
म नितान्त एक्लो मान्छे भएर |

मिर्ग तृष्णा जस्ता भए मेरा रहर ,
आज हेर्छु अलि पर ,
भोलि हेर्छु झनै पर ,
यस्तै छ हजुर मेरो हाल,
जता हेर्यो प्वालै प्वाल |

जीवन जिउन लाई
जीवन संग सम्झौता गर्दा ,
नचाहेरै बिष पिउनु पर्ने ,
आफ्नै मुटु चिथोरेर सिउनु पर्ने ,
बतासले उडाएको
सिमलको भुवा जस्तो जीवन.....
समय सगै बहनु पर्ने |

के गर्नु हजुर ,
यस्तै छ हजुर मेरो हाल
समुन्द्रको तिरमा छु
न आउछ छाल
न आउछ काल
यस्तै छ हजुर मेरो हाल ............
यस्तै छ हजुर मेरो हाल ............


बिनोद ढकाल २००९/१०/२५

फुल र भूल

जिन्दगिको फुल बारीमा फुल्यो एउटा फुल !
मेरै माया खहरे भो उनको चाही मूल !!
संसार साच्चै कोल्टे रैछ,
चोरलाई सम्मान हजुर साधुलाई शुल !!
उनि सगै सजायथे सुन्दर एक संसार हजुर ,
त्यही संसार मा रामायर गरे मैले भूल !!
जिन्दगिको फुल बारीमा फुल्यो एउटा फुल !
मेरै माया खहरे भो उनको चाही मूल !!

संकेत - कथा

(मैले झिनो बिषय बस्तु लाई उठान गरि लेख्ने प्रयास गरेको छु कमि कमजोरी औल्याई दिनु होला )


एक बिहानै घर अगाडी आएर काग कराउछ | राधा कि सासु सुबोल सुबोल भन्दै मकैको थाक्रा माथिको काग धापाउछिन | यसरी एक बिहानै घर आगाडी काग कराउनु लाई उनी दिनमा हुने कुनै शुभ तथा अशुभ कुराको संकेत को रुपमा लिदै , काग उडे लगत्तै उनको मनमा आनेक थरि कुरा खेल्न थाल्छ | राम्रो र नराम्रो दुवै थरि कुरा उनि मन मा खेलाउछिन | सेना मा भयको छोरो सम्झिन्छिन | गएको बैशाख मा बिबाह गरि दिएकी छोरी रुपा को बारेमा सोच्छिन | सोच्दा सोच्दै टोलाएर पिडिमा बस्छिन | घर भित्र बाट एकोहोरो आवाज आईरहेको हुन्छ ... आमा ......... आमा......... ए आमा .... | तर उनि सुन्दिनन |
नजिकै आएर राधाले उनको मौनतालाई भंग गर्दै अलि ठुलो स्वर मा ´"आमा .. चिया " भन्दा उनि झसङ्ग हुन्छिन .| "ए .... म त यसै टोलाएछु " " हेर्न राधा, आज बिहानै काग आएर करायो , मलाई त कस्तो कस्तो लागि राको छ " उनि बोल्छिन् | " ह्यया....... आमा पनि त्यसै मनमा अनेकौ कुरा सोच्नु हुन्छ | जाबो काग कराउदै मा केही हुदैन |" "ल लिनुस चिया " राधा उनको अगाडी चिया राख्दै घर भित्र पस्छिन |

आज दिन भरि उनको मन कुरै कुराले गरुङ्गो भयको छ | बाटोमा हिडदा होस् या अरु कुनै काम गर्दा उनको मनमा आनेकौ अड्कलहरु आउछन | बारम्बार छोरा र छोरीको मात्र याद आईरहेको छ उनको मनमा |
बिहानै घर आगाडी काग कराउनु आज उनकोलागि खुबै खुल्दुली र चासो को बिषय बनेको छ उनलाई र बुढा-पाकाहरु ले भन्ने गरेका विभिन्न कुराहरु सग जोडेर उनको मनमा कुराहरुको पोको ताती परेको छ | मन खेलेका कुराहरुले उनलाई खपिनसक्नु हुन्छ |
अन्त्यमा केहि शिप नलागे पछि राधा लाई बोलाएर फोन गर्न भन्छिन छोरी रुपालाई | छोरि सग एक छिन कुरा गरे पछि उनको मन अलि हल्का भए जस्तो हुन्छ | तर पनि छोराको बारेमा सोच्न छोडदैन उनको मन ले | अब झन बादी सोच्न पुग्छिन | फेरी छोरालाई फोन गर्न भन्छिन राधा सग | राधा नम्बर मिलाउन थाल्छिन | फोन लाग्दैन | फेरी कोसिस गर्छिन लाग्दैन | जति गर्दा पनि फोन नलागे पछि अब राधा को मन पनि पोल्न थाल्छ | देश को अवश्था सम्झिन्छिन |
अगी सम्म त आमाको मात्रै मन पोलेको थियो अब सासु बुहारी नै जल्न थाल्छन | बिहान काग कराउनु र आहिले छोराको फोनमा सम्पर्क हुन नसक्नु " जंगलमा बाघ कराउनु र गोठबाट बाख्रा हराउनु " भने जस्तै हुन्छ | दुवै जना छट पटिन थाल्छन बिहान बिहानै काग कराउनु कुनै कुराको संकेत हो भन्दै एक अर्काको मुख हेरा हेर गर्न थाल्छन | रात छिप्पिन लागि सके पनि निन्द्रा लाग्दैन दुवै लाई | अहिले दुवै मौन छ तर मन भित्र धेरै राम्रा नराम्रा अड्कल बाजीका कुराका लहरहरु उर्लिएका छन् | बिस्तारै टोलाउदा टोला उदै दुवै जना झकाउन पुग्छन | दुवै तन्द्रामा रहेको बेला बाहिर बाट मसिनो स्वोर मा आवाज आउछ "आमा .....आमा ...........ए आमा" एक छिन पछि फेरी " ए आमा .. आमा... होइन सबै सुति सके क्याहो ??????? " भित्र बाट कसैको केही आवाज आउदैन | अलि ठुलो स्वोर मा "राधा ..ओ राधे" | भित्र का दुवै तान्द्रा बाट बिउझिन्छन र परिचित आवाज जस्तो लग्छ | ढोका ढक ढकको आवाज आउछ | आमा दौडेर ढोका खोल्छिन | "बाबु त !!!!!!!" राधा पनि आइपुग्छे | एकै छिन अगी मनमा खेलेका सबै कुरा र आहिले छोरा आगाडी हुदा दुवै दङ्ग पर्छन | आमा अनि सम्झिन्छिन बिहान घर अगाडी काग कराएको कुरा ......अनि यसले दिने संकेत ......

म दोशी भए तिम्रो नजर मा

म दोशी भए तिम्रो नजर मा !
म बेहोशी भए तिम्रो अधर मा !!
समाल्न न सक्ने आफुलाई ,
म कोशी भए तिम्रो नहर मा !
म बेहोशी भए तिम्रो अधर मा !!
बाटो आफ्नै नचिन्ने ,
म बिदेशी भए तिम्रो शहर मा !
म बेहोशी भए तिम्रो अधर मा !!
कस्तो मन मेरो कस्तो भयो ,
म शेखी भए तिम्रो जहर मा !
म बेहोशी भए तिम्रो अधर मा !!
कहिल्यै फैशाला नहुने ,
म पेशी भए तिम्रो मुहार मा !
म दोशी भए तिम्रो नजर मा !
म बेहोशी भए तिम्रो अधर मा !!

गजल

चैत मासे खडेरीमा हरियाली कुरा उनको !
बुझ्नै नसक्ने कस्ती रैछे बगलीमा छुरा उनको !!
मुटु माझ चिरा पारी नुन चुक छर्की जादा
के के थिए सपनाहरु भए होलान पुरा उनको !!
चैत मासे खडेरीमा हरियाली कुरा उनको !!
आजकल अन्तकतै अरु सगै रमायर
सामिप्यको संकेत दिदै बज्छन होला चुरा उनको !!
चैत मासे खडेरीमा हरियाली कुरा उनको !
बुझ्नै नसक्ने कस्ती रैछे बगलीमा छुरा उनको !!

मलाई अलिकति.......

मलाई
अलिकति जिउन सिकाईन उनले !
अलिकति पिउन सिकाईन उनले !!
मुटु माझ प्वाल पर्दा ,
जतनले सिउन सिकाईन उनले !!!
तर आज उनि ,
भरी शराबको बोत्तल बनेर आईन,
पिउन खोजे जहर रहेछ ,
मन मुटु जलाईन उनले !!!
त्यसैले आज......
न त जिउन सक्छु !
न त पिउन सक्छु !!
खरानी लाई बटुलेर ,
न त सिउन सक्छु !!

आजकल अध्यारो नै निको लाग्छ

रात पछिको सुनौलो बिहानीको प्रतिक्षामा बस्दा बस्दै .....,
बिहानी त आयो तर कालो बादल लिएर आयो !
खरी झरेको नबज्ने मादल लिएर आयो .!!
त्यसैले,
आजकल अध्यारो नै निको लाग्छ ,
कमसे कम अरुले त देख्दैन मलाई ,
कसैले लेख्दैन मलाई .
सपना सपनानै थियो
तर आखा मा सजीय पछी
बास्तबिकता मा खोजे !
तर आखाको सपनाले
आखानै लिएर गए पछि
आध्यारोनै रोजे !!
बिहानी अब न आएनी हुन्थ्यो
उज्यालो ले नाता नालायनी हुन्थ्यो
त्यसैले आज
रात पछिको सुनौलो बिहानीको प्रतिक्षामा बस्दा बस्दै .....,
बिहानी त आयो तर कालो बादल लिएर आयो !
खरी झरेको नबज्ने मादल लिएर आयो .!!


बिनोद ढकाल २००९/१०/२०

मेरो हाल

बजारमा पसलेले सजायर राखेको
प्लास्टिकको फुल जस्तो ,
न कुनै जीवन छ ,
न कुनै सुगन्ध ,
केवल आखाको आकर्षण मात्रै
यस्तै छ हजुर परदेशी जीवन |

इट्टाको डङ्गुर भित्र
हरायको मान्छे म ,
मेरा लागि विदेश ,
पहिला रहर ,
आहिले कहर ,
गगन चुम्मी महलका शहर
निल्नु न ओकल्नु
घाटीको जहर .......|

हिडदा हिड्दै चौबाटो मै हराउछु,
कहिले कही झस्केर कराउछु ,
सबै चिज छ ,
तैपनि ,
केही नभए जस्तो ,
यो जीवन कस्तो कस्तो ??
आज आफैलाई लागि रहेछ किन सस्तो |

म दुनिया खोज्छु ,
दुनिया मलाई,
आफु भने आफै सग हराइरहेको छु ,
प्राप्ति र अप्राप्तिको बीचमा ,
मान्छे नै मान्छेको भीडमा.
म नितान्त एक्लो मान्छे भएर |

मिर्ग तृष्णा जस्ता भए मेरा रहर ,
आज हेर्छु अलि पर ,
भोलि हेर्छु झनै पर ,
यस्तै छ हजुर मेरो हाल,
जता हेर्यो प्वालै प्वाल |

जीवन जिउन लाई
जीवन संग सम्झौता गर्दा ,
नचाहेरै बिष पिउनु पर्ने ,
आफ्नै मुटु चिथोरेर सिउनु पर्ने ,
बतासले उडाएको
सिमलको भुवा जस्तो जीवन.....
समय सगै बहनु पर्ने |

के गर्नु हजुर ,
यस्तै छ हजुर मेरो हाल
समुन्द्रको तिरमा छु
न आउछ छाल
न आउछ काल
यस्तै छ हजुर मेरो हाल ............
यस्तै छ हजुर मेरो हाल ............


बिनोद ढकाल २००९/१०/२५